آشنایی با سازمان امداد و نجات جمعیت هلال احمر جمهوری اسلامی ایران
پس از تأسيس جمعيت هلال احمر در سال 1301 و با وقوع زلزله‌اي در خرداد 1302 در شرق خراسان و سه ماه بعد در سيرجان و كرمان و جاري شدن سيلاب‌هاي گسترده در همان سال در استان‌هاي گيلان، مازندران، آذربايجان شرقي و اصفهان زندگي بسياري از هموطنان به مخاطره افتاد و باعث تلفات و خسارات بسياري گرديد.
در اين سوانح اولين استمداد ملي براي كمك به آسيب‌ديدگان در سطح كشور صورت پذیرفت. اين استمداد جرقه‌اي براي سازماندهي تشكیلاتي سازمان امداد و نجات جمعيت هلال احمر شد. اولين آئين‌نامه خدمات امدادي در سال 1347 هجري شمسي مسئوليت ارائه خدمات امدادي درماني به آسيب‌ديدگان سوانح و بلاياي طبيعي در زمان صلح به تصويب هيئت مركزي جمعيت رسيد. اولين تشكيلات رسمي امداد به صورت منظم با استخدام نيروهاي تمام وقت جهت ادارات سازمان مركزي امداد كل در سال 1350 آغاز به كار نمود.
با پيروزي انقلاب اسلامي در سال 1357 و استقرار نظام جمهوري اسلامي ايران همراه با دگرگون شدن ساختار كلي جمعيت و جدا شدن بخش درمان از فعالیت‌های آن، عمده وظایف جمعیت به خدمات امدادي در سوانح، جوانان و خدمات حمايتي معطوف شد و با وقوع جنگ تحميلي توسط كشور عراق در سال 1360 فعاليت‌هاي سازمان امداد و نجات به تربيت و تأمين نيروهاي انساني در زمينه‌هاي درماني، فني، خدماتي، پشتيباني و اراده خدمات امدادي به مجروحين و مصدومين جنگ تحميلي معطوف گردید.
خدمات ارزنده سازمان امداد و نجات در عمليات‌هاي گسترده ملي و بين المللي از جمله زلزله سال‌های 69 رودبار، 82 بم، بحران آوارگان عراقي در سال 1370، امداد و نجات در حوادث جاده‌ای و کوهستان، امدادرسانی در سیل پاکستان، زلزله و سونامی ژاپن، قحطی و خشکسالی در سومالی و... موجب گرديد.
جمعيت هلال احمرجمهوري اسلامي ايران جايگاه ويژه‌اي را در بين جمعيت‌هاي صليب سرخ و هلال احمر كسب كند و به عنوان يكي از ده جمعيت قدرتمند جهان درپاسخ‌گويي به سوانح و حوادث مطرح گردد.
